Έλειπα πολύ καιρό από αυτή τη σελίδα. Ήμουνα αποσχοληένη με άλλες δραστηριότητες. Είχα πολύ δουλιεά, και έχω και ακόμα. Εχώ και τα μαθήματα κυπούρικη και ο κύπος μας. Έχω, σαν τη περρισότεροι άνθροποι, οι οικογένια μου, κα τα λοιπά.
Μόλις σηνεδιοπίησα πόσο καιρό έχει περάσει και δεν ήρθα εδώ, στο μπλογκ μου. Κρίμα. Πρέπει να κάνω περισσότερες ασκήσεις με τα Ελληνικά μου.
Ακόμα θέλουμε, εγώ και ο άντρας μου, να πηγαίνουμε στην Ελλάδα για να μείνουμε μαζί και σπουδάσουμε Ελληνικά στο πανεπιστήμιο. Φομάμε ότι γεράσουμε και τρέχουνε τα χρόνια. Φομάμε και ο πόλεμος που κάνει ο Πούτιν. Κλαίμε για την Ουκρανία.
Είμαστε τόσο τυχεροί εδώ στην Αυστραλία, είμαστα μακρία από τα προβλήματα στην Ευρόπη. Δεν ξέρω αν είναι μια καλή ιδέα τώρα να ταξιδεύουμε τόσο πολύ.
Έχουμε ασφαλία εδώ, τουλάχιστον για τώρα, και αν είμαι ελικρινής έχω μεγάλη ευγνωμοσύνη για αύτο.
Η ζωή μας δεν είναι τέλεια. Δεν έχουμε τα πάντα που μπορεί να θέλουμε αλλά έχουμε τα περισότερα. Και αύτο είνα πάρα πολύ σε σύγριση με τόσοι άλλοί.
I'm a mum, amongst other things. I live in Sydney's funky, grungy, crazy multicultural, fascinating Inner West. I have a wonderful husband with whom I adventure. We are slowly discovering (a little belatedly) who we really are and what we really want, and pondering both together and separately, on how to make the next thing happen.
View all posts by notyetanomad
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΗ ΙΔΕΑ 