I'm a mum, amongst other things. I live in Sydney's funky, grungy, crazy multicultural, fascinating Inner West. I have a wonderful husband with whom I adventure. We are slowly discovering (a little belatedly) who we really are and what we really want, and pondering both together and separately, on how to make the next thing happen.
Το μικρό μου έκλεισε το είκοσι ένα του σήμερα. Δεν ξέρω ακρίβως πως να το πω. Είναι γενέθλιά του. Δεν έχω μωράκια πια. Δηλαδή είμαι ακόμα μαμά τους αλλα οι όλοι τους είναι ενήληκους. Νιώθω λίγο περάξανη.
Ο μικρότερος μου, ο Ζακ είναι παλικάρι. Ζει στο Νέα Νότια Ουαλία και τώρα σκοπεύει να μέτακομίσει στη Μελβούρνη τον απρίλιο. Νομίζω αύτο θα τον κάνει καλό. Εννοείται, αυτί τη στιγμή ζει ακόμα με τον πατέρα του και καίρο είναι για αυτός να μεγαλώσει περισότερο και ζει μόνος του. Δηλαδή δεν θα είναι μόνος του γιάτι θα είναι μαζί με τη κοπέλα του και αύτη είναι πολύ κάλο κορίτσι.
Έστειλα νόμισμα στον γιό μου σήμερα το βράδυ, για τα γενέθλιά του. Δεν τα χρειάσει αλλά είναι χάρα μου να τον δωσ΄ λίγο να μοιράζει με τη κοπέλα του. Ελπίζω ότι αυτοί οι δύο θα πάνε έξω κάπου ωραία για φάγητο η κάτι τέτειο.
Εσύ – τι κάνεις όταν είναι γενέθλιά του κάπιον κοντά σου;
Ένα βάρκα ελλιμενίστηκε σε ένα μικρό λιβάδια κάπου στην Ελλάδα. Ένας Αμερικάνος τουρίστας έκανε κομπλιμέντο στον έναν ψαρά για τη ποιότητα των ψαριών του και τον ρώτησε πόσον χρονών του πήρε να τα πιάνει.
<Όχι τόσο καιρό> απάντησε ο ψαράς. <Λοιπόν, γιατί δεν κάνεις παραπάνω και πιάνεις πιο πολλά;> έκανε ο Αμερικάνος. Ο ψαράς τον εξήγησε ότι αυτά που είχε θα φτάνει για το οικογένειά του και τα έξοδά τους.
<Αλλά, τι κάνεις με τον υπόλοιπος καιρός σου;> ρώτησε ο τουρίστας. <Κοιμάμαι αργά, κάνω λίγο ψάρεμα, παίζω με τα παιδιά μου, κάνουμε υπνάκο το απόγευμα με τη γυναίκα μου, και τα βράδια πάω στο χωριό και κάνω παρέα με τους φίλους μου. Χορεύω λίγο, πίνω λίγο και τραγουδώ μερικά τραγούδια.> έτσι έλεγε ο ψαράς.
Ο Αμερικάνος τον διέκοπτε: <Είμαι επιχειρηματίας και πήρα το πτυχίο μου από το Harvard. Εσύ πρέπει να κάνεις ψάρεμα για περισσότερο καιρό κάθε μέρα. Τότε θα μπορείς να πουλήσεις τα προσθήκα ψάρια σου και με το κέρδος θα μπορείς να αγοράσεις πιο μεγάλο καΐκι.> τον συμβούλεψε ο τουρίστας.
<Και μετά;> ρώτησε ο ψαράς. <Τι θα κάνω τότε;>.
Με τα χρήματα παραπάνω θα μπορείς να παίρνεις και άλλες βάρκες μέχρι έχεις ένας ολόκληρος στόλος σκαφών.> απάντησε ο επιχειρηματίας.
<Και μετά;> έκανε ο ψαράς.
<Τότε θα μπορείς να αφήνεις αυτή τη μικρή νησί και μετακομίσεις στην Αθήνα ή ίσος και στη Νέα Υόρκη. Από εκεί θα μπορείς να διευθύνεις η τεράστια επιχείρηση σου.>
<Πόσων καιρών θα χρειάζομαι να καταφέρνω με όλα αυτά;> αναρωτήθηκα στα δυνατά ο νησιώτης.
<Είκοσι σε είκοσι πέντε χρόνια περίπου> είπε ο συμπολίτης.
<Και μετά;> ρώτησε και πάλι ο ψαράς.
<Όταν γίνει πελώριος τη εταιρία σου, θα μπορείς να πουλήσεις μετοχές και θα βγάλεις εκατομμύρια.>
<Εκατομμύρια. Αλήθεια; Και μετά;>
Μετά θα μπορείς να αποσύρεσαι και μείνεις σε ένα μικρό χωριό κοντά στην ακτή, κοιμάσαι αργά, παίζεις με τα εγγόνια σου, κάνεις λίγο ψάρεμα, έχεις απογευματινό υπνάκο με τη γυναίκα σου και περνάς τα βράδια σου τραγουδόντας, χορεύοντας, παίζοντας και πίνοντας με τους φίλους σου.>
Ο αδελφός μου τρελαίνεται ή τουλάχιστον έτσι μου φαίνεται. Πιστεύει – κοίτα – πιστεύει πολλά, πάρα πολυ πολλά. Το περισότερο από αυτό που λεει δεν μπορώ να χονεύω. Παρακολούθεται μία αίρεση ή κάτι όμιο. Έχει γίνει πόλυ επιτεθικός και τώρα, τον αποφύγω. Κρίμα είναι, ζούμε πολύ κοντά αλλά δεν θέλω να έρχομαι σε επαφή με αυτός.
Νιώθω σαν χάνω τον αδελφό μου. Δεν έχω άλλοι αδέλφια, υπάρχει μόνο οι δύο μας και τώρα, είμαι μονοπαιδί. Δηλαδή, οι γόνεις μου έχει δύο παιδιά ακόμα αλλά εγώ – δεν έχω αδελφό.
Υπάρχει ένας τρελός μες στο τομάρι τον αδερφόν μου. Μιλαεί με φωνή που δεν αναγρωρίζω και λεει ψέματα. Την άλλη εβδουμάδα με έλεγε ότι είναι μες στην το πρώτο δέκα τοις έκατο άπο όλοι οι άνθρωποι στην κόσμο. Και ποιος άλλος πιστεύει αυτό; τον Donald Trump, τον Hitler, τον Kim Jong Un κτλ.
Παρακολουθεί ένας πρώην αμερικανός ναυτικός – ενα φώκια, έτσι τους λένε. Κάνει κάτι που ονεμάζεται παίρνοντας ψυχές. Έχει ψυχολογική ανισορροπία πιστεύω. Δεν θέλω να το πιάνω. Θα μένω μακριά.
Κλαιώ μέσα μου για το παλικάρι που ήτανε τον αδελφό μου. Έχασε.
Μου αρέσει πολύ τον Κώστα. Τον ξέρεις; Είναι ενάς τηλεοπτική προσωπικότητα του Αυστραλία και είναι πολύ διάσημος.
Ο Κώστας Γεωργιάδης γεννήθηκε το 1664 στο Σίδνεϊ, ο πατερας του ήταν ελεκτρολόγος.
Ο Κώστας δούλευε ως τοπιογράφος ενώ σπούδασε αρχιτεκτονική τοπίου στο πανεπιστέμιο. Από το 2011 είναι ο παρουσιαστής στο Gardening Australia.
Ο Κώστας έχει Ελληνική καταγωγή αλλά είναι Αυστραλός πολίτης. Μιλάει Ελληνικά, τουλάχιστον τα βασικά, αυτό ξέρω γιατί τον είδα πρόσφατα στο το Woodford Folk Festival και τον χαιρέτησα στα Ελληνικά και μου απάντησε.
Παρακολούθησα μια παρουσίαση που έκανε την Πρωτοχρονιά. Δεν ήξερα ώμος, αυτή τη στιγμή ότι ήτανε και το γενέθλιά του. Μάκαρι ότι τον είπα χρόνια πολλά!
Ο παππού το Κώστα ήτανε ένας κηπουρός της αγοράς και από αυτός έμαθε ο Κώστας να λατρέυει τα φυττά.
"Η γλώσσα της κηπουρικής τροφοδοτεί τις αισθήσεις: μιλήστε με τα χέρια σας, παρατηρήστε με τα αυτιά σας και ακούστε με τα μάτια σας" (Costa Georgiadis)
Είμαστε άροστοι την περασμένη έβδωμαδα. Έχουμε καλυτερέψαμε τώρα. Κουράζομαι ακόμα όμως.
Αύριο θα επιστέψω στη δουλιεά. Δεν το θέλω, στην αλήθεα, αλλά χρειάζω τα λεφτά. Έτσι η ζωή.
Έχω μάθημα ελληνικών απόψε. Αισθαίνομαι σαν έχει περάσει πολύ καίρο από το προυγούμενι φορά που είχα μάθημα. Δεν ξέρω πόσες εβδωμάδες έχει περάσει.
Χθες το βράδθ μιλούσαμε με τη μεγαλύτερη αδελφή του άντρα μου, τη Σοφία, που ζει στην Ελλάδα. Ένιοθα σαν τα Ελλενικά μου είνα όλα χάλια. Δεν μιλάω αρκετά.
Διαβάσω λίγο σχεδόν καθεμερινά αλλά συζητώ με άλλες ελάστιχες φορές. Πρέπει να το κάνω πιο συχνά.
Μια φορά και ενάν καιρό, πριν μπόρεσα να πω ούτε μια λέξι στα Ελληνικά, είδα μια ταινία που μου άρεσαι πολύ. ΄Ηταν το έργο που ονεμάζεται Πολιτική Κουζίνα, αλλά στα αγγλικά τους το φόναζαν A Touch of Spice η κάτι τέτοιο.
Το 2011 πήγα μαζί με τον άντρα μου στην Ελλάδα. Πρώτη μέρα στην Αθήνα, φρέσκο [όχι και τόσο] από το αεροπλάνο πήγαμε μάζι με την αγαπημένη ανιψιά του Αντώνη μου σε ένα εστιατόριο.
Την εποχή εκείνη, δεν κατάλαβα καλά καλά τι είδος φαγητό ήταν. Την Έφη μας εξήγησε αλλά ήμουνα λίγο overwhelmed νομίζω. Δεν ξέρω πως να πω αυτό στα Ελληνικά. Δεν ήμουνα δυσαρεστημένη, απλός είχα πολλά να ρουφάω.
Λάτρευα τα φάγητα αυτή τη μέρα. Δεν το θυμάμαι ακριβός τι φάγαμε αλλά σιγουρα είχαμε τιρί φέτα απ΄ το φούρνο. Άπο τότε δεν έχω παει ποτέ σε τέτοια εστιατόριο και ήτανε πολλά χρόνια μετά που κατάλαβα επιτέλους τι ακριβός ήταν αυτό το φαγητό.
Τώρα έχω ενδιαφέρον για αυτό. Θέλω να μαθαίνω λίγο ακόμα για αυτήν την ιστορία και θέλω να μάθω πως να κάνω μερικές συνταγές <απ΄ τη πόλη> μπορώ να πω. Χθες έφτιαξε μελιτζάνες σε αυτο το στιλ. Το πιάτα που είδα σε ένα ιστοσελίδα λέγεται καρνίγιαρικ. Οραία είναι.
Σήμερα είδα μία άλλη συνταγή αλλά μου φαίνεται λίγη δύσκολη. Δεν θα το φτιάχνω αυτο, τα παστουρμαρλί ατομικά, αλλά λέω να κάνω κάτι όμοιο από την ιστοσελίδα του Ακις Πετρικις που μου αρέσει πολύ.
Νομίζω, αν θέλω να κάνω τη παστουρμαδόπιτα πρέπει να παω στο Auburn σε καμιά ντελικατέσεν Τουρκικό. Δεν ξέρω που αλλού να βρω το παστουρμά που δεν έχω δομιμάσε ποτέ.
Είμαστε στο Σύδνεϊ για λίγο καιρό. Ο λόγος που είμαστε εδώ είναι λίγο λυπημένος. Πέθανε ο μεγάλος αδελφός του άντρα μου πριν δυο τρεις εβδομάδες. θα μείνουμε εδώ τον Αντώνη μου και εγώ για λίγο, για να καθαρίσουμε το σπίτι του Νίκ και να έχουμε χρόνο με την οίκογενιά μας. Θα περάσουμε το Χριστόυγεννα εδώ δηλαδή.
Την περασμένη εωδομάδα εβρήκαμε το συλλογή αλκοόλ του Νίκο και ανάμεσα τα μπουκαλάκια ήταν ένα που δεν αναγνωρίσαμε. Λέγετε Κοριαντολίνο και τη έκπληξη – είναι παραδόσιακο συσκευασία από τη Ρόδο. Δεν το ήξερα, ούτε τον άντρα μου. Πόσο ενδιαφέρον!
‘Εκανα ερωτήσεις και μετά λίγο διάβασμα και τώρα ξέρω λίγο για το Κοριαντολίνο.
Το κοριαντολίνο εινα ένα οινοπνευματώδες ποτό που μπορείς να βρίσκεις μόνο και μόνο στη Ρόδο.
Όπως θα περίμενες, το κοριαντολίνο έχει μέσα του το βότανο που ονεμάζεται κόλιανδρος. Έχει μέσα και ούζο, και ζάχαρι. Το αξιοσημείωτο γεγονός είναι που κάθε μπουκάλι περιέχει ένα κλαδί κόλιανδρο μέσα του. Το κολιαντολίνο έχει ιδιαίτερη γεύση, έτσι λένε. Δεν ξέρω γιατί δεν έχω πιει ποτέ.
Δυστυχός το μπουκάλι του Νικ ήταν αποθηκευμένο σε λίγη υψηλή θερμοκρασία και η ζάχαρη έχει λιώσει. ‘Επρεπε να καθίζει πάνο από το κλαδί το ζάχαρι αλλά τώρα το ζάχαρι μες το μπουκάλι του Νικ είναι στο πάτωμα το μπουκαλιού.
Τελικά όμως, είναι καλό αναμνηστικό να έχουνε τα παιδιά του Νικ. Είνα κάτι μικρό από την πατρίδα, και είναι λίγο ξεχοριστό.
Ξάπλωσα στο κρεβάτι όλη μέρα σήμερα και χθες. Και ακόμα είμαι άρρωστη. Δεν μου αρέσει. Βαριέμαι.
Καλά λοιπόν. Όχι το ολόκληρο μέρα, αλλά το περισσότερα. Πήγα έξω μια φορά για να βάζω έξω τα σκουπίδια. Έκανα μια σουπίτσα (από κουτί) για το μεσημεριανό μου και έκανα stir fry για το βραδινό μου. Σήμερα το πρωί ο άντρας μου έφτιαξα ομελέτα και καθίσαμε μαζί στο τραπέζι για λίγο.
Δεν μπορώ όμως, να κάνω τα κανονικά μου δραστηριότητα, Αν σηκώνω και κάνω κάτι πρέπει να επιστρέφω κρεβάτι μετά από λίγες ώρες. Και μια ιδρώνω και μια κρυώνω.
Διάβασα λίγο Χάρι Πότερ σήμερα και παρακολουθούσα μερικές Βίντεο στο YouTube και ανακάλυψα μια καινούργια σειρά στο Netflix. Δηλαδή νομίζω θα πάω και βλέπω ένα άλλο επεισόδιο.
Αρρώστησα την προηγούμενη Τρίτη και ακόμα δεν είμαι καθόλου καλά. Έχω κρύωμα. Η γρίπη νομίζω. Πονάει το λαιμό μου και πονάνε τους μυς μου. Βήχω πολύ και είμαι πάντα κουρασμένη.
Αλλά βαριέμαι. Δεν έχει πλάκα να κάτσω στο κρεβάτι όλη μέρα. Νιώθω άσκημα που δεν μπορώ να κάνω τις δουλειές του σπιτιού. Και μου λείπει ο κήπος μου.
Μετά από δυο μέρες στο κρεβάτι επέστρεψα στη δουλειά μου αλλά δεν ήτανε καλή ιδέα. Αρρώστησα παραπάνω και χθες το βράδυ όταν σχόλασα δεν μπόρεσα να πω λέξη. Η φωνή μου χάθηκε.
Σήμερα είμαι πολύ κουρασμένη γιατί το πολύ βήχημα με κρατάει άγρυπνος. Συγνώμη που παραπονιέμαι τόσο αλλά είμαι Κουρέλη.
Τώρα θα μείνω σπίτι ένα δυο μέρες πριν ξανάπροσπαθώ να πάω δουλειά. Θα πίνω το χυμό μου και θα έχω παύση. Δεν έχω άλλη επιλογή.
Αποφάσισα να ξανακάνω η αυτοπαρουσίαση γιάτι πέρασε πόλυ καίρο απο τότε που ξεκίνησα αυτό το μπλόγκ. Δεν έγραψα για τόσο καιρό και θέλω να αρχινεύω να βελτιώνο τα γραπτά μου ελληνικά τελικά.
Λοιπόν – είμαι η Αλήρα. Είμαι μια πενίντα κάτι χρονών γαίναικα και ζω στην Αυστραλία. Δηλαδή, είμαι αυστραλέζα, αλλά ο πατέρας μου έχει αισιατική καταγωγή και μετακόμισε άπο τη Μαλαισία όταν ήταν δεκαοχτόχρονο παλικάρι.
Μείνω με τον άντρα μου, τον Αντώνη, στο Rockhampton, μια κομόπολη στο Queensland. Έχουμε τέσσερα παιδιά μεταξύ μας αλλά αυτοί δεν ζούνε μάζι μας πια.
Ειμαί μιτριά της κόρης του Αντώνη και αυτός είναι πατριός των τρών παιδιών μου. Γνωρηθήκαμε πριν από δόδεκα χρόνια και ήμουνα αρκετά μεγάλοι άνθρωποι.
Δουλεύουμε και οι δύο μας στο Bunnings, και εμείς είμαστε casual που δεν ξέρω πως να πω στα ελληνικά.
Αυτό είνα. Πολύ απλό και πολύ σύντομα. θα σας πω παραπάνο με το καιρό.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΗ ΙΔΕΑ 