Το μικρό μου έκλεισε το είκοσι ένα του σήμερα. Δεν ξέρω ακρίβως πως να το πω. Είναι γενέθλιά του. Δεν έχω μωράκια πια. Δηλαδή είμαι ακόμα μαμά τους αλλα οι όλοι τους είναι ενήληκους. Νιώθω λίγο περάξανη.
Ο μικρότερος μου, ο Ζακ είναι παλικάρι. Ζει στο Νέα Νότια Ουαλία και τώρα σκοπεύει να μέτακομίσει στη Μελβούρνη τον απρίλιο. Νομίζω αύτο θα τον κάνει καλό. Εννοείται, αυτί τη στιγμή ζει ακόμα με τον πατέρα του και καίρο είναι για αυτός να μεγαλώσει περισότερο και ζει μόνος του. Δηλαδή δεν θα είναι μόνος του γιάτι θα είναι μαζί με τη κοπέλα του και αύτη είναι πολύ κάλο κορίτσι.
Έστειλα νόμισμα στον γιό μου σήμερα το βράδυ, για τα γενέθλιά του. Δεν τα χρειάσει αλλά είναι χάρα μου να τον δωσ΄ λίγο να μοιράζει με τη κοπέλα του. Ελπίζω ότι αυτοί οι δύο θα πάνε έξω κάπου ωραία για φάγητο η κάτι τέτειο.
Εσύ – τι κάνεις όταν είναι γενέθλιά του κάπιον κοντά σου;
Ένα βάρκα ελλιμενίστηκε σε ένα μικρό λιβάδια κάπου στην Ελλάδα. Ένας Αμερικάνος τουρίστας έκανε κομπλιμέντο στον έναν ψαρά για τη ποιότητα των ψαριών του και τον ρώτησε πόσον χρονών του πήρε να τα πιάνει.
<Όχι τόσο καιρό> απάντησε ο ψαράς. <Λοιπόν, γιατί δεν κάνεις παραπάνω και πιάνεις πιο πολλά;> έκανε ο Αμερικάνος. Ο ψαράς τον εξήγησε ότι αυτά που είχε θα φτάνει για το οικογένειά του και τα έξοδά τους.
<Αλλά, τι κάνεις με τον υπόλοιπος καιρός σου;> ρώτησε ο τουρίστας. <Κοιμάμαι αργά, κάνω λίγο ψάρεμα, παίζω με τα παιδιά μου, κάνουμε υπνάκο το απόγευμα με τη γυναίκα μου, και τα βράδια πάω στο χωριό και κάνω παρέα με τους φίλους μου. Χορεύω λίγο, πίνω λίγο και τραγουδώ μερικά τραγούδια.> έτσι έλεγε ο ψαράς.
Ο Αμερικάνος τον διέκοπτε: <Είμαι επιχειρηματίας και πήρα το πτυχίο μου από το Harvard. Εσύ πρέπει να κάνεις ψάρεμα για περισσότερο καιρό κάθε μέρα. Τότε θα μπορείς να πουλήσεις τα προσθήκα ψάρια σου και με το κέρδος θα μπορείς να αγοράσεις πιο μεγάλο καΐκι.> τον συμβούλεψε ο τουρίστας.
<Και μετά;> ρώτησε ο ψαράς. <Τι θα κάνω τότε;>.
Με τα χρήματα παραπάνω θα μπορείς να παίρνεις και άλλες βάρκες μέχρι έχεις ένας ολόκληρος στόλος σκαφών.> απάντησε ο επιχειρηματίας.
<Και μετά;> έκανε ο ψαράς.
<Τότε θα μπορείς να αφήνεις αυτή τη μικρή νησί και μετακομίσεις στην Αθήνα ή ίσος και στη Νέα Υόρκη. Από εκεί θα μπορείς να διευθύνεις η τεράστια επιχείρηση σου.>
<Πόσων καιρών θα χρειάζομαι να καταφέρνω με όλα αυτά;> αναρωτήθηκα στα δυνατά ο νησιώτης.
<Είκοσι σε είκοσι πέντε χρόνια περίπου> είπε ο συμπολίτης.
<Και μετά;> ρώτησε και πάλι ο ψαράς.
<Όταν γίνει πελώριος τη εταιρία σου, θα μπορείς να πουλήσεις μετοχές και θα βγάλεις εκατομμύρια.>
<Εκατομμύρια. Αλήθεια; Και μετά;>
Μετά θα μπορείς να αποσύρεσαι και μείνεις σε ένα μικρό χωριό κοντά στην ακτή, κοιμάσαι αργά, παίζεις με τα εγγόνια σου, κάνεις λίγο ψάρεμα, έχεις απογευματινό υπνάκο με τη γυναίκα σου και περνάς τα βράδια σου τραγουδόντας, χορεύοντας, παίζοντας και πίνοντας με τους φίλους σου.>
Ο αδελφός μου τρελαίνεται ή τουλάχιστον έτσι μου φαίνεται. Πιστεύει – κοίτα – πιστεύει πολλά, πάρα πολυ πολλά. Το περισότερο από αυτό που λεει δεν μπορώ να χονεύω. Παρακολούθεται μία αίρεση ή κάτι όμιο. Έχει γίνει πόλυ επιτεθικός και τώρα, τον αποφύγω. Κρίμα είναι, ζούμε πολύ κοντά αλλά δεν θέλω να έρχομαι σε επαφή με αυτός.
Νιώθω σαν χάνω τον αδελφό μου. Δεν έχω άλλοι αδέλφια, υπάρχει μόνο οι δύο μας και τώρα, είμαι μονοπαιδί. Δηλαδή, οι γόνεις μου έχει δύο παιδιά ακόμα αλλά εγώ – δεν έχω αδελφό.
Υπάρχει ένας τρελός μες στο τομάρι τον αδερφόν μου. Μιλαεί με φωνή που δεν αναγρωρίζω και λεει ψέματα. Την άλλη εβδουμάδα με έλεγε ότι είναι μες στην το πρώτο δέκα τοις έκατο άπο όλοι οι άνθρωποι στην κόσμο. Και ποιος άλλος πιστεύει αυτό; τον Donald Trump, τον Hitler, τον Kim Jong Un κτλ.
Παρακολουθεί ένας πρώην αμερικανός ναυτικός – ενα φώκια, έτσι τους λένε. Κάνει κάτι που ονεμάζεται παίρνοντας ψυχές. Έχει ψυχολογική ανισορροπία πιστεύω. Δεν θέλω να το πιάνω. Θα μένω μακριά.
Κλαιώ μέσα μου για το παλικάρι που ήτανε τον αδελφό μου. Έχασε.
Είμαστε άροστοι την περασμένη έβδωμαδα. Έχουμε καλυτερέψαμε τώρα. Κουράζομαι ακόμα όμως.
Αύριο θα επιστέψω στη δουλιεά. Δεν το θέλω, στην αλήθεα, αλλά χρειάζω τα λεφτά. Έτσι η ζωή.
Έχω μάθημα ελληνικών απόψε. Αισθαίνομαι σαν έχει περάσει πολύ καίρο από το προυγούμενι φορά που είχα μάθημα. Δεν ξέρω πόσες εβδωμάδες έχει περάσει.
Χθες το βράδθ μιλούσαμε με τη μεγαλύτερη αδελφή του άντρα μου, τη Σοφία, που ζει στην Ελλάδα. Ένιοθα σαν τα Ελλενικά μου είνα όλα χάλια. Δεν μιλάω αρκετά.
Διαβάσω λίγο σχεδόν καθεμερινά αλλά συζητώ με άλλες ελάστιχες φορές. Πρέπει να το κάνω πιο συχνά.
Είμαστε στο Σύδνεϊ για λίγο καιρό. Ο λόγος που είμαστε εδώ είναι λίγο λυπημένος. Πέθανε ο μεγάλος αδελφός του άντρα μου πριν δυο τρεις εβδομάδες. θα μείνουμε εδώ τον Αντώνη μου και εγώ για λίγο, για να καθαρίσουμε το σπίτι του Νίκ και να έχουμε χρόνο με την οίκογενιά μας. Θα περάσουμε το Χριστόυγεννα εδώ δηλαδή.
Την περασμένη εωδομάδα εβρήκαμε το συλλογή αλκοόλ του Νίκο και ανάμεσα τα μπουκαλάκια ήταν ένα που δεν αναγνωρίσαμε. Λέγετε Κοριαντολίνο και τη έκπληξη – είναι παραδόσιακο συσκευασία από τη Ρόδο. Δεν το ήξερα, ούτε τον άντρα μου. Πόσο ενδιαφέρον!
‘Εκανα ερωτήσεις και μετά λίγο διάβασμα και τώρα ξέρω λίγο για το Κοριαντολίνο.
Το κοριαντολίνο εινα ένα οινοπνευματώδες ποτό που μπορείς να βρίσκεις μόνο και μόνο στη Ρόδο.
Όπως θα περίμενες, το κοριαντολίνο έχει μέσα του το βότανο που ονεμάζεται κόλιανδρος. Έχει μέσα και ούζο, και ζάχαρι. Το αξιοσημείωτο γεγονός είναι που κάθε μπουκάλι περιέχει ένα κλαδί κόλιανδρο μέσα του. Το κολιαντολίνο έχει ιδιαίτερη γεύση, έτσι λένε. Δεν ξέρω γιατί δεν έχω πιει ποτέ.
Δυστυχός το μπουκάλι του Νικ ήταν αποθηκευμένο σε λίγη υψηλή θερμοκρασία και η ζάχαρη έχει λιώσει. ‘Επρεπε να καθίζει πάνο από το κλαδί το ζάχαρι αλλά τώρα το ζάχαρι μες το μπουκάλι του Νικ είναι στο πάτωμα το μπουκαλιού.
Τελικά όμως, είναι καλό αναμνηστικό να έχουνε τα παιδιά του Νικ. Είνα κάτι μικρό από την πατρίδα, και είναι λίγο ξεχοριστό.
Ξάπλωσα στο κρεβάτι όλη μέρα σήμερα και χθες. Και ακόμα είμαι άρρωστη. Δεν μου αρέσει. Βαριέμαι.
Καλά λοιπόν. Όχι το ολόκληρο μέρα, αλλά το περισσότερα. Πήγα έξω μια φορά για να βάζω έξω τα σκουπίδια. Έκανα μια σουπίτσα (από κουτί) για το μεσημεριανό μου και έκανα stir fry για το βραδινό μου. Σήμερα το πρωί ο άντρας μου έφτιαξα ομελέτα και καθίσαμε μαζί στο τραπέζι για λίγο.
Δεν μπορώ όμως, να κάνω τα κανονικά μου δραστηριότητα, Αν σηκώνω και κάνω κάτι πρέπει να επιστρέφω κρεβάτι μετά από λίγες ώρες. Και μια ιδρώνω και μια κρυώνω.
Διάβασα λίγο Χάρι Πότερ σήμερα και παρακολουθούσα μερικές Βίντεο στο YouTube και ανακάλυψα μια καινούργια σειρά στο Netflix. Δηλαδή νομίζω θα πάω και βλέπω ένα άλλο επεισόδιο.
Αρρώστησα την προηγούμενη Τρίτη και ακόμα δεν είμαι καθόλου καλά. Έχω κρύωμα. Η γρίπη νομίζω. Πονάει το λαιμό μου και πονάνε τους μυς μου. Βήχω πολύ και είμαι πάντα κουρασμένη.
Αλλά βαριέμαι. Δεν έχει πλάκα να κάτσω στο κρεβάτι όλη μέρα. Νιώθω άσκημα που δεν μπορώ να κάνω τις δουλειές του σπιτιού. Και μου λείπει ο κήπος μου.
Μετά από δυο μέρες στο κρεβάτι επέστρεψα στη δουλειά μου αλλά δεν ήτανε καλή ιδέα. Αρρώστησα παραπάνω και χθες το βράδυ όταν σχόλασα δεν μπόρεσα να πω λέξη. Η φωνή μου χάθηκε.
Σήμερα είμαι πολύ κουρασμένη γιατί το πολύ βήχημα με κρατάει άγρυπνος. Συγνώμη που παραπονιέμαι τόσο αλλά είμαι Κουρέλη.
Τώρα θα μείνω σπίτι ένα δυο μέρες πριν ξανάπροσπαθώ να πάω δουλειά. Θα πίνω το χυμό μου και θα έχω παύση. Δεν έχω άλλη επιλογή.
Έλειπα πολύ καιρό από αυτή τη σελίδα. Ήμουνα αποσχοληένη με άλλες δραστηριότητες. Είχα πολύ δουλιεά, και έχω και ακόμα. Εχώ και τα μαθήματα κυπούρικη και ο κύπος μας. Έχω, σαν τη περρισότεροι άνθροποι, οι οικογένια μου, κα τα λοιπά.
Μόλις σηνεδιοπίησα πόσο καιρό έχει περάσει και δεν ήρθα εδώ, στο μπλογκ μου. Κρίμα. Πρέπει να κάνω περισσότερες ασκήσεις με τα Ελληνικά μου.
Ακόμα θέλουμε, εγώ και ο άντρας μου, να πηγαίνουμε στην Ελλάδα για να μείνουμε μαζί και σπουδάσουμε Ελληνικά στο πανεπιστήμιο. Φομάμε ότι γεράσουμε και τρέχουνε τα χρόνια. Φομάμε και ο πόλεμος που κάνει ο Πούτιν. Κλαίμε για την Ουκρανία.
Είμαστε τόσο τυχεροί εδώ στην Αυστραλία, είμαστα μακρία από τα προβλήματα στην Ευρόπη. Δεν ξέρω αν είναι μια καλή ιδέα τώρα να ταξιδεύουμε τόσο πολύ.
Έχουμε ασφαλία εδώ, τουλάχιστον για τώρα, και αν είμαι ελικρινής έχω μεγάλη ευγνωμοσύνη για αύτο.
Η ζωή μας δεν είναι τέλεια. Δεν έχουμε τα πάντα που μπορεί να θέλουμε αλλά έχουμε τα περισότερα. Και αύτο είνα πάρα πολύ σε σύγριση με τόσοι άλλοί.
Είχα μία εργασία απ’ τη δασκάλα Ελληνικών μου. Δεν το έκανα, αλλά μετάνιωσα. Θα τη κάνω τώρα.
Έπρεπε να διαλέγω μια φωτογραφία και τη περιγράψω. Θα βάλω τη εκλεκτή μου φώτο παρακάτω.
οι οικογενιά μου
Αυτή ήταν την ημέρα του γάμου μας. Εκεί είμαι, στην μπρούστινή σειρά. Φοράω τη μπλε φόρεμα με τα λουλούδια.
Δίπλα μου, αυτή που με κοιταέι, που φοραέι το τζιν και το μπλούσα με τα βούλλες είναι κόρη του Αντώνης, η Emilie. Κρυμέννο πίσω την είνει το μικρότερος μου, ο Zac.
Μπρουστά, με το μάυρο φόρεμα είναι νίφη μου, η Sue. Δίπλα τη Sue, με άσπρη φόρεμα και όμορφο χαμόγελο ειναι κόρη μου, η Rose.
Πίσω η Rose και η Sue, με το πολυχροματική μπλούσα και το πράσινο ρίγα μες τα μαλλιά την ειναι η μιτέρα μου, η Dominique.
Στο πίσο, με το πλατύ χαμόγελο και τα άσπρα μαλλιά ειναί ο πατέρας μου που αγαπώ πολύ. Φυσικά αγαπώ πολύ όλοι οι οικογένιά μου πάρα πολύ αλλά ο Μπαβάς μου είναι ξεχωριστός.
Ανάμεσα τον πατέρα μου και τον άντρα μου είναι ο μέγαλυτερος μου γιο, ο Oliver. Παλικάρι δεν σκεφτεις;
Η δασκάλα μας μας είπε να γράψουμε κάτι για ένα τραγούδι Ελληνικών που μας αρέσει και αποφάσησα να γράψω για το τραγούδι <Δεν με Ξέρεις> απο των Σταν.
Οι στίχοι είναι ως το εξής
Άλλο δε ραγίζω πια Την γυάλινη καρδιά μου δεν αξίζει Άλλο δεν σε συγχωρώ Που κάνεις το θυμό να με ορίζει
Το λόγο μου σου δίνω Πως απέναντι σου θα σκληρύνω Θα φτάσω ως το τέρμα Και θα δεις το κέρμα να γυρνά
Δεν με ξέρεις τελικά Αν τα πάρω ξαφνικά Θα τα σπάσω όλα μες τη γειτονιά σου Κι αν ρωτήσουν οι γνωστοί Τι με έπιασε, γιατί Θα μιλήσω για τα ψυχολογικά σου Δεν με ξέρεις τελικά Θα με μάθεις αναγκαστικά
Δεν με ξέρεις τελικά
Αλλο δεν υποχωρώ Στον παραλογισμό που ξετυλίγεις Άλλο πλέον δεν μπορώ Με τόσο εγωισμό να μ’ ανταμοίβεις
Το λόγο μου σου δίνω Πως απέναντι σου θα σκληρύνω Θα φτάσω ως το τέρμα Και θα δεις το κέρμα να γυρνά
Δεν με ξέρεις τελικά Αν τα πάρω ξαφνικά Θα τα σπάσω όλα μες τη γειτονιά σου Κι αν ρωτήσουν οι γνωστοί Τι με έπιασε, γιατί
Θα μιλήσω για τα ψυχολογικά σου
Δεν με ξέρεις τελικά
Θα με μάθεις αναγκαστικά
Άλλο δε ραγίζω πια Την γυάλινη καρδιά μου δεν αξίζει Άλλο δεν σε συγχωρώ Που κάνεις το θυμό να με ορίζει
Το λόγο μου σου δίνω Πως απέναντι σου θα σκληρύνω Θα φτάσω ως το τέρμα Και θα δεις το κέρμα να γυρνά
Δεν με ξέρεις τελικά Αν τα πάρω ξαφνικά Θα τα σπάσω όλα μες τη γειτονιά σου Κι αν ρωτήσουν οι γνωστοί Τι με έπιασε, γιατί Θα μιλήσω για τα ψυχολογικά σου Δεν με ξέρεις τελικά Θα με μάθεις αναγκαστικά
Δεν με ξέρεις τελικά
Αλλο δεν υποχωρώ
Στον παραλογισμό που ξετυλίγεις
Άλλο πλέον δεν μπορώ
Με τόσο εγωισμό να μ’ ανταμοίβεις
Μου αρέσει πολύ αυτό το τραγούδι. Πριν μετακόμισα εδώ στο Queensland, είχα μια πολύ πολύ άσκιμη γιετόνισσα και νόμισα ότι το τραγούδι αυτό της παεί.
Στα Άγγικα, νομίζω οτι παεί κάτι έτσι οι στίχοι …
I don’t fall apart anymore
My fragile heart is not worth it
I will not forgive you anymore
That you made anger define me
I give you my word
That I will harden against you
I will reach the end
You will get your come-uppance
You don’t know me after all
If I get worked up
I’ll smash everything in the neighbourhood
And if our acquaintances ask
What broke me and why
I’ll talk about your mental health
You don’t know me after all
But you will learn about me out of necessity
κτλ
Δεν ξέρω πολλά τραγούδιο από των Σταν αλλά αύτο είναι υπέροχο΄!
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΗ ΙΔΕΑ 