Αυτό δεν είναι κάτι που γιορτάζουν οι Αυστραλοί. Γιορτάζουμε τα γενέθλια μας αλλά όχι αυτό. Δεν ξέρω τόσο από τα έθιμα και τις παραδόσεις των Ελλήνων αλλά πρέπει να μαθαίνω λίγο υποθέτω, διότι σχεδιάζουμε να ζήσουμε στην Ελλάδα για λίγο. Θα είναι περίπου δέκα έως δώδεκα μήνες, σκεφτούμε.
Σήμερα (17 Ιανουαρίου) είναι το ονομαστική γιορτή του άνδρα μου.
Γιορτάζουν σήμερα Παρ 17 Ιαν 20 : Αντώνιος, Αντώνης, Αντώνας, Τόνης, Τόνυ, Αντωνάκος, Νάκος, Αντωνάκης, Αντωνία, Αντωνούλα, Τόνια, Θεοδόσιος, Θεοδόσης, Δόσιος,
Μπορούμε να βγούμε όλοι μαζί απόψε για να φάμε έξω, σε ένα εστιατόριο. Θα δούμε.
Δεν νομίζω θα έχω το δικό μου ονομαστική γιορτή στην Ελλάδα. Δεν περιμένω να βρω άλλη μια Αλίρα εκεί. Το όνομα μου είναι σπάνια εδώ στην Αυστραλία. Στην Ελλάδα, νομίζω θα είμαι η μόνη!
Είμαι πολύ συνηθισμένη να θεωρείται διαφορετική. Δεν είμαι Κινέζα και δεν είμαι λευκή. Δεν μιλάω κινέζικα και μεγάλωσα στην Αυστραλιανή εξοχή. Στην Μαλαισίας οι άνθρωποι μου νομίζουν ηλίθιο διότι δεν μπορώ να μιλάω κινεζικά. Στην Αυστραλία οι άνθρωποι με βρίσκουν περίεργη γιατί έχω μια ισχυρή αυστραλιανή προφορά. Δεν με πειράζει.

I won’t be my Father’s Jack
And I won’t be my Mother’s Jill.
I’ll be a fiddlers’ wife
And fiddle, I will.
Also, despite my valiant attempts to master another language, I still have no clue where apostrophes go, in English!





