Θέλω να πω τα πάντα. Όλα τα ίδια πράγματα που μπορώ να πω στα αγγλικά. Πόσο καιρό θα μου πάρει για να το καταφέρω; Ίσως δεν είναι δυνατόν να το ξέρουμε αυτό. Ίσως απλά δεν είναι δυνατόν. Οστόσο, θα προσπαθήσω!

Θέλω να πω στην γειτόνισσα μας ακριβώς πόσο ενοχλητική είναι αυτή. Θέλω να πω στον σύζυγό μου ότι έπεσα και πάλι πάνω απο τα σαγιονάρες του.

Λοιπόν – δεν θέλω μόνο να παραπονεθώ ….

Θέλω να μάθω τα ονόματα όλων των πουλιών. Θέλω να είμαι σε θέση να πω ένα αστείο.

Αν νιώθω άρροστη, θέλω να μπορώ να περιγράφω τα συμπτώματά μου σε των γιατρό μου.

Θέλω να ακούσω ένα τραγούδι και να καταλαβαίνω τους στίχους. Όχι μόνο οι λέξεις αλλά και η ποιητική σημασία.

Όταν γράφω στα αγγλικά μου αρέσει να ζωγραφίζω εικόνες με τα λέξιες μου. Στην ελληνική γλώσσα αυτή τη στιγμή μπορώ μόνο να ζωγραφίζω σαν μικρό παιδί με γραγιόνια.

θυμάσαι πότε το παιδί σου έδειξε το σχέδιό του και είπες –

<Είναι γαρύδα;>

(εσύ)

Και με μια μικρή και απογοητευμένη φώνη απάντησε –

<Όχι μαμά. Είναι εσύ!>

το παίδι σου

Αυτή είναι η ζωή μου αυτή τη στιγμή.