Ένα βάρκα ελλιμενίστηκε σε ένα μικρό λιβάδια κάπου στην Ελλάδα. Ένας Αμερικάνος τουρίστας έκανε κομπλιμέντο στον έναν ψαρά για τη ποιότητα των ψαριών του και τον ρώτησε πόσον χρονών του πήρε να τα πιάνει.
<Όχι τόσο καιρό> απάντησε ο ψαράς. <Λοιπόν, γιατί δεν κάνεις παραπάνω και πιάνεις πιο πολλά;> έκανε ο Αμερικάνος. Ο ψαράς τον εξήγησε ότι αυτά που είχε θα φτάνει για το οικογένειά του και τα έξοδά τους.
<Αλλά, τι κάνεις με τον υπόλοιπος καιρός σου;> ρώτησε ο τουρίστας. <Κοιμάμαι αργά, κάνω λίγο ψάρεμα, παίζω με τα παιδιά μου, κάνουμε υπνάκο το απόγευμα με τη γυναίκα μου, και τα βράδια πάω στο χωριό και κάνω παρέα με τους φίλους μου. Χορεύω λίγο, πίνω λίγο και τραγουδώ μερικά τραγούδια.> έτσι έλεγε ο ψαράς.
Ο Αμερικάνος τον διέκοπτε: <Είμαι επιχειρηματίας και πήρα το πτυχίο μου από το Harvard. Εσύ πρέπει να κάνεις ψάρεμα για περισσότερο καιρό κάθε μέρα. Τότε θα μπορείς να πουλήσεις τα προσθήκα ψάρια σου και με το κέρδος θα μπορείς να αγοράσεις πιο μεγάλο καΐκι.> τον συμβούλεψε ο τουρίστας.
<Και μετά;> ρώτησε ο ψαράς. <Τι θα κάνω τότε;>.
Με τα χρήματα παραπάνω θα μπορείς να παίρνεις και άλλες βάρκες μέχρι έχεις ένας ολόκληρος στόλος σκαφών.> απάντησε ο επιχειρηματίας.
<Και μετά;> έκανε ο ψαράς.
<Τότε θα μπορείς να αφήνεις αυτή τη μικρή νησί και μετακομίσεις στην Αθήνα ή ίσος και στη Νέα Υόρκη. Από εκεί θα μπορείς να διευθύνεις η τεράστια επιχείρηση σου.>
<Πόσων καιρών θα χρειάζομαι να καταφέρνω με όλα αυτά;> αναρωτήθηκα στα δυνατά ο νησιώτης.
<Είκοσι σε είκοσι πέντε χρόνια περίπου> είπε ο συμπολίτης.
<Και μετά;> ρώτησε και πάλι ο ψαράς.
<Όταν γίνει πελώριος τη εταιρία σου, θα μπορείς να πουλήσεις μετοχές και θα βγάλεις εκατομμύρια.>
<Εκατομμύρια. Αλήθεια; Και μετά;>
Μετά θα μπορείς να αποσύρεσαι και μείνεις σε ένα μικρό χωριό κοντά στην ακτή, κοιμάσαι αργά, παίζεις με τα εγγόνια σου, κάνεις λίγο ψάρεμα, έχεις απογευματινό υπνάκο με τη γυναίκα σου και περνάς τα βράδια σου τραγουδόντας, χορεύοντας, παίζοντας και πίνοντας με τους φίλους σου.>
